Neki od pacijenata sa metastazirajućim tumorom dojke, prostate, pluća i kolona u toku primene hemoterapije razviju otpornost na primenjene hemoterapijske lekove.
U laboratorijskim uslovima moguće je “izlečiti” skoro svaki tumor, primenom visoke doze toksičnih lekova direktno na tumorske ćelije. Međutim, kada bi se ista koncentracija toksičnog leka ubrizgala u krvotok obolele osobe, ne bi došlo samo do uništenja tumora, već i do smrti organizma.
Zato se hemoterapija primenjuje u više ciklusa, u određenim vremenskim razmacima, kako bi se omogućilo dovoljno vremena za oporavak ćelija koje su bile oštećene toksičnim dejstvom hemoterapijskih lekova.
Međutim, ovakvim pristupom se ne uništi uvek celokupna tumorska masa, pojedini tumori prežive i razviju vremenom neki vid rezistencije na tretman hemoterapeuticima.
Novija istraživanja pokazuju izuzetnu važnost reakcije ćelija tkiva koje okružuje tumor na dejstvo terapije.
Nekada je to može biti dobro, na primer, hemoterapija može stimulisati imunokompetentne ćelije koje okružuju tumor da napadnu maligne ćelije. Međutim, nekada zdrave ćelije iz okoline tumora mogu da pomognu samom tumoru da postane otporan na terapiju.
Naime, otkriveno je da ćelije vezivnog tkiva fibroblasti igraju presudnu ulogu u ovom procesu.
Normalno, fibroblasti stvaraju kolagen koji ulazi u sastav okolnog vezivnog tkiva, i učestvuju u procesu zarastanja rana. Međutim, kada su izloženi hemoterapijskim lekovima, fibroblasti prekomerno stvaraju protein WNT16B, čak do trideset puta više nego što bi trebalo. Upravo ovaj protein se smatra odgovornim za razvoj rezistencije tumora na terapiju.
Otkrićem značajne uloge proteina WNT16B u razvoju rezistencije, otvorene su nove mogućnosti za lečenje. Delujući na smanjenje sekrecije ovog proteina kod obolelih od karcinoma, naučnici smatraju da će se omogućiti znatno bolji odgovor na hemoterapiju.
